زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

بلاغ (قرآن)





بلاغ ، یکی از اسامی قرآن است.


۱ - معنای لغوی



«بلاغ و بلوغ» در لغت به معنای رسیدن به انتها و مقصد است؛ اعم از آن که مکان باشد یا زمان یا چیز شناخته شده دیگر. گاهی نزدیک شدن به مقصد را نیز «بلاغ» می‌گویند.
راغب می‌گوید: با آن که بلاغ، مصدر ثلاثی است، ولی به معنای تبلیغ و کفایت نیز آمده است.

۲ - بلاغ بودن قرآن



قرآن، بلاغى از سوى خداوند براى مردم:
هذا بَلاغٌ لِلنَّاسِ وَ لِيُنْذَرُوا بِهِ‌ ....

۳ - وجه تسمیه قرآن به بلاغ



چون قرآن پیام خداوند را به بشر برای تامین احتیاجات و تکامل آنان ابلاغ می‌کند و نیز مردم با آن به امر و نهی الهی می‌رسند و برای رسیدن به رستگاری به آن تمسک می‌جویند، «بلاغ» نامیده شده است.
در آیه ۵۲ سوره ابراهیم چنین آمده است: (هذا بلاغ للناس ولینذروا…). عنوان بلاغ تنها در این آیه برای قرآن آمده است که البته در این باره نیز اختلاف است؛ برخی گفته‌اند مشارالیه «هذا» قرآن است، برخی دیگر معتقدند مشارالیه «هذا» سوره ابراهیم و آیات ۴۹ - ۵۱ است.
[۴] سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۵.


۴ - اهداف بلاغ بودن قرآن




۴.۱ - پیام رسای خداوند


قرآن، پيامى رسا براى بندگان خدا:
إِنَّ فِي هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِينَ.

۴.۲ - انذار مردم


انذار مردم، از اهداف و فلسفه بلاغ بودن قرآن:
هذا بَلاغٌ لِلنَّاسِ وَ لِيُنْذَرُوا بِهِ وَ لِيَعْلَمُوا أَنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ لِيَذَّكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ.

۴.۳ - آگاهی مردم


آگاهی مردم به وحدانیّت خداوند، از اهداف و فلسفه بلاغ بودن قرآن:
هذا بَلاغٌ لِلنَّاسِ وَ لِيُنْذَرُوا بِهِ وَ لِيَعْلَمُوا أَنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ لِيَذَّكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ.

۴.۴ - پندآموزی خردمندان


پند آموزى خردمندان، از اهداف و فلسفه بلاغ بودن قرآن:
هذا بَلاغٌ لِلنَّاسِ وَ لِيُنْذَرُوا بِهِ وَ لِيَعْلَمُوا أَنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ لِيَذَّكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ.

۵ - پانویس


 
۱. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۲.    
۲. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۲.    
۳. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۹-۵۱.    
۴. سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۵.
۵. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۸۱.    
۶. زرکشی، محمد بن بهاد، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۷۹.    
۷. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۸.    
۸. فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۱۹، ص۱۴۹.    
۹. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۹۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۹۶.    
۱۱. زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص ۲۸۰-۳۶.    
۱۲. انبیاء/سوره۲۱، آیه۱۰۶.    
۱۳. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۲.    
۱۴. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۲.    
۱۵. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۲.    


۶ - منبع



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «بلاغ».    
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۳، ص۷۱، برگرفته از مقاله «بلاغ».    


رده‌های این صفحه : قرآن | نام های قرآن




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.